ارزیابی آثار تغییر اقلیم بر روند تغییرات رواناب حوضۀ آبخیز باراندوزچای در استان آذربایجان غربی با استفاده از مدل های چرخش عمومی جو

دگرگونی اقلیم پدیده ای طبیعی است که در مقیاس زمانی بلندمدت به وقوع می پیوندد. مهم ترین عامل هایی که تغییر اقلیم را تشدید می کنند عبارت اند از: تغییر تابش منعکس شدۀ خورشیدی، تغییر مدار زمین، گازهای گلخانه ای و رانش قاره ها. در این پژوهش حوضۀ آبخیز باراندوزچای استان آذربایجان غربی با مساحت 1088 کیلومتر مربع بررسی شد. به دلیل نبود ایستگاه سینوپتیک در داخل حوضه، از ایستگاه های مجاور و از روش تیسن پلیگون استفاده شد. وزن هر یک از ایستگاه ها در پارامترهای اقلیمی دمای حداقل، دمای حداکثر، بارندگی و تابش خورشیدی مورد نیاز برای مدل ریزمقیاس نمایی lars-wg دخالت داده شد. سپس با استفاده از روش وزن دهی، از بین 9 مدل گردش عمومی جو، دو مدل که بیشترین وزن را داشتند، انتخاب شد و تولید داده های اقلیمی دورۀ آینده تا سال 2040 با استفاده از پنج سناریوی این مدل ها انجام گرفت. در ادامه با استفاده از شبکۀ پرسپترون چندلایه، رواناب خروجی روزانه تا سال 2040 میلادی تحت پنج سناریوی ذکرشده پیش بینی شد. نتایج نشان داد که تحت پنج سناریوی دو مدل gcm، تغییرات در میانگین رواناب خروجی از حوضه در دورۀ پایه نسبت به دورۀ آتی وجود دارد، طوری که میانگین آبدهی رودخانه در دورۀ آتی در فصل های بهار و تابستان نسبت به دورۀ پایه تغییر می کند و کاهش می­یابد؛ درصورتی که در فصل های پاییز و زمستان میانگین رواناب خروجی نسبت به دورۀ پایه بیشتر خواهد شد. در کل، حجم رواناب در دورۀ آتی بیشتر خواهد شد.